‘Ik ben helemaal klaar met jou!’ schreeuwt Anita. Ze is met John, met wie ze twaalf jaar getrouwd is, voor een eerste gesprek bij de mediator. ’Nu vertrouw ik je echt voor geen meter meer!’ en ze begint te huilen. John heeft net verteld dat hij een vriendin heeft. Al een jaar. Zoiets vermoedde Anita al, maar dat het ook een van haar beste vriendinnen is…
John schrikt van Anita’s woede maar voelt zich ook boos worden. Hij had toch alle reden om het aan te leggen met een ander? ‘Wat dacht je dan? Dat ik maar…’ John maakt zijn zin niet af, want hij ziet dat Anita nog bozer wordt.
Verraden
‘Wat maakt je het meest boos, Anita?’, vraagt de mediator. ‘Waarom ik het meest boos ben? Ik voel me verraden!,’ roept ze razend, terwijl ze op staat. ‘Ik ben zo boos omdat mijn vertrouwen in hem helemaal weg is.’ John kijkt naar het tafelblad.
En dan huilend: ‘Door deze klote scheiding raak ik mijn beste vriend kwijt!’ John kijkt op, verbaasd. ’Ik ken John al vanaf de middelbare school en hij was er altijd voor mij. Ook al was ik druk bezig met de kinderen of met mijn werk. Hij was mijn maatje!’ Anita gaat weer zitten terwijl haar tranen nog stromen. Ze neemt een slok water en kijkt John intens verdrietig aan.
Dat wist ik niet
John schraapt zijn keel. Zoekt naar woorden. Dan zegt hij verbaasd: ‘Was ik je beste vriend? Was ik je maatje?’ En dan, stamelend, met een brok in zijn keel: ‘Maar dat wist ik helemaal niet! Zo heb je dat nog nooit gezegd!’ En hij schiet vol. Anita weet niet wat ze ziet.
Convenant
Ze voelen weer wat ze voor elkaar betekenen. Wat niet wil zeggen dat ze niet meer willen scheiden. Maar onder leiding van de mediator kunnen ze nu wel aan de slag. Na twee besprekingen, waar de emoties af en toe nog hoog oplopen, ligt er een echtscheidingsconvenant waar ze allebei achter staan.